خط رند ۹۱۲: محققان موفق به ساخت نانوحامل هایی برای انتقال هوشمند دارو به سلول های سرطانی بافت رحم شده اند.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از ستاد توسعه فناوری نانو، امروزه با عنایت به شیوع بیماری سرطان در میان مردم جهان و تلاش های گسترده جهت مقابله با این بیماری، تلاش محققان در جهت کاهش اثرات جانبی داروهای ضدسرطان و همینطور افزایش اثربخشی این داروهاست. یکی از مهمترین راهکارهای بیان شده در این زمینه، طراحی نانو حامل های هوشمند انتقال دارو به منظور رهاسازی کنترل شده ی داروها در بافت هدف است.
ندا حسین پور مقدم، دانش آموخته دکترای دانشگاه بوعلی سینای همدان با اشاره به اینکه سرطان رحم هم جزء یکی از کشنده ترین سرطان هاست، اظهار داشت: با عنایت به عوارض جانبی بالای داروهای طراحی شده جهت درمان این نوع از سرطان، در این تحقیقات آزمایشگاهی، نانوحامل حاوی داروی نویراپین سنتز و بررسی شده که هدف اصلی آن مهار رشد سلول های سرطانی رحم است.
حسین پور عنوان کرد: در این پژوهش، از نانو ذرات مغناطیسی عامل دار شده با ترکیب کیتوسان جهت سنتز نانوحامل و انتقال داروی نویراپین به سلول های سرطانی رحم (Hela) و همینطور رهاسازی آهسته این دارو، جهت افزایش مرگ سلول های سرطانی استفاده شده است.
وی بیان کرد: باآنکه این ذرات بعنوان یکی از مهم ترین و پرکاربردترین انواع نانومواد، در شاخه های مختلف قابلیت استفاده دارند؛ اما نقش آن ها در زیست پزشکی و بخصوص در زمینه ی دارورسانی قابل توجه است. در واقع مغناطیس ذاتی این ترکیبات خصوصیت هدف یابی را آسان کرده و دارورسانی را با استفاده از تمرکز میدان هایی با قدرت بالا و امکان تجمع بالای نانوذرات در محل مورد نظر فراهم می آورد.
وی افزود: همینطور استفاده از روش های اصلاح سطحی، خواص زیست پزشکی مطلوب و پایداری را برای نانوذرات فلزی مغناطیسی بوجود آورده و از اثرات سمیت این نانوذرات روی سلول ها یا پروتئین های بیولوژیکی ممانعت بعمل می آورد. این امر افزایش زیست سازگاری چنین نانوذراتی را به دنبال خواهد داشت.
به گفته حسین پور، نتایج این تحقیق نشان داده که رهاسازی پیوسته بالای ۸۰ درصد داروی نویراپین از حفرات نانوذرات مغناطیسی طی یک دوره ۲۶ ساعته، سبب تأثیر بیشتر نانوذرات حامل داروی نویراپین بر روی سلول های سرطانی Hela نسبت به خود داروی نویراپین می گردد. علاوه بر این، نتایج حاصل از آزمون MTT تأثیر مشابه نانوذرات حامل داروی نویراپین و داروی ضد سرطان شناخته شده جفتنیب بر روی سلول های سرطان رحم را نشان داده است.
این محقق افزود: همینطور عوارض جانبی کمتر نانوذرات حامل داروی نویراپین نسبت به داروی جفتینیب روی سلول های نرمال Vero از مهم ترین دستاوردهای مربوط به کاربرد این نانوذرات در انتقال دارو به صورت هدفمند است.
در این تحقیق برای شناسایی ساختار نانوحامل از آزمون های FT-IR، XRD، SEM-EDX و VSM استفاده شده است.
این تحقیقات حاصل تلاش های پروفسور صادق صالح زاده- عضو هیأت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان، دکتر ندا حسین پور مقدم، دکتر جمشید رختشه – دانش آموختگان دکترای این دانشگاه و سایر همکارانشان بوده است. نتایج این کار در مجله International Journal of Biological Macromolecules با ضریب تأثیر ۳/۹۰۹ (جلد ۱۱۸، سال ۲۰۱۸، صفحات ۱۲۲۰ تا ۱۲۲۸) انتشار یافته است.