به گزارش خط رند ۹۱۲، سال هاست که والدین و مربیان این سوال را مطرح می کنند: آیا هد زدن به توپ فوتبال بی خطر است؟ مطالعه ای توسط محققان مرکز پزشکی ایروینگ دانشگاه کلمبیا نشان داده است که پاسخ پیچیده تر از آن چیزی است که فکر می کردیم.
پژوهشگران دریافتند که بازیکنان آماتوری که بیشتر به توپ هد می زنند، تغییرات کوچک اما قابل اندازه گیری در بخش جلویی مغز خود نشان می دهند. این تغییرات با عملکرد ضعیف تر در آزمون های حافظه مرتبط بود و نگرانی های جدیدی را در مورد این که هد زدن های مکرر ممکنست برای مهارت های تفکر طولانی مدت بازیکنان چه معنایی داشته باشد، ایجاد کرد.
به نقل از اس اف، این مطالعه که در JAMA Network Open انتشار یافت، شامل ۳۵۲ مرد و زن بود که بطور منظم در شهر نیویورک فوتبال بازی می کردند. این افراد حرفه ای نبودند. آنها ورزشکاران روزمره ای بودند که درست مانند میلیونها نفر دیگر در سراسر دنیا تمرین و بازی می کردند.
گروه تحقیقاتی با استفاده از اسکن های پیشرفته مغز، مرزی را در اعماق جلوی مغز، درست پشت پیشانی، بررسی کردند. این نقطه، که ناحیه اوربیتوفرونتال نامیده می شود، به برنامه ریزی، تمرکز و استراتژی کمک می نماید، مهارت هایی که هر دانش آموز و بازیکنی به آن نیاز دارد.
بطور معمول، بافت های این ناحیه یک مرز واضح و مشخص می سازند. اما در بازیکنانی که بیشتر هد می زنند، این مرز مبهم به نظر می رسید. دانشمندان این را بعنوان یک نشانه هشدار دهنده از صدمه میکروسکوپی می دانند.
هد زدن در فوتبال ممکنست قسمتی از بازی باشد، اما تحقیقات بازهم به اثرات بلندمدتی که ممکنست از خود به جا بگذارند اشاره می کند.
بازیکنان همین طور یک آزمون حافظه ساده انجام دادند: آنها به یک فهرست خرید کوتاه گوش دادند و تلاش کردند تا حد امکان موارد بیشتری را تکرار کنند. بازیکنانی که در سال قبل هد زدن بیشتری گزارش کرده بودند، در این آزمون نمره کمتری کسب کردند.
ارتباط واضح بود. هرچه بازیکنان بیشتر سر به توپ می زدند، احتمال بیشتری وجود داشت که اسکن های آنها تغییرات ظریف مغزی را نشان دهد و در یادآوری حافظه عملکرد بدتری داشته باشند.
چرا این ناحیه مغز اهمیت دارد؟ قشر اوربیتوفرونتال عمدتاً یک «مرکز حافظه» نیست. در عوض، به افراد کمک می نماید تا توجه نمایند، از قبل برنامه ریزی کنند و از استراتژی های هوشمند برای یادگیری استفاده نمایند. اگر این ناحیه صدمه ببیند، بازیکنان ممکنست در سازماندهی اطلاعات یا حفظ تمرکز مشکل داشته باشند. این می تواند توضیح دهد که چرا تست های حافظه برای ضربات سر مکرر مشکل تر بود.
در زندگی روزمره، این مورد اهمیت دارد. این مهارت ها همان هایی هستند که دانش آموزان در مدرسه به آنها تکیه می کنند و بزرگسالان در محل کار از آنها استفاده می نمایند. حتی تغییرات کوچک هم می تواند بر یادگیری، تمرکز و تصمیم گیری تاثیر بگذارد.
یکی از قابل توجه ترین یافته ها این بود که این تغییرات محدود به حرفه ای ها یا بازیکنان لیگ های پرفشار نبود. آنها در ورزشکاران معمولی که آخر هفته ورزش می کردند هم مشاهده شدند.
تعدادی از شرکت کنندگان گزارش دادند که بالاتر از ۲۰ هزار بار در سال با سر به توپ ضربه می زنند. اما حتی بازیکنان متوسط که حدود ۶۷۵ ضربه هد در سال می زنند، تفاوت های قابل اندازه گیری را نشان دادند.
در حالیکه مشکلات حافظه مشاهده شده خفیف بودند و به سطح اختلال بالینی نرسیدند، این واقعیت، مهم می باشد. این نشان میدهد که ضربه سر ممکنست برای هر کسی که مرتبا فوتبال بازی می کند، نه فقط حرفه ای ها، خطراتی داشته باشد.
حتی بازیکنان آماتور فوتبال هم می توانند در اثر ضربه سر به توپ، گرفتار صدمه های جدی مغزی شوند.
این مورد برای والدین و مربیان چه معنایی دارد؟ این مطالعه تنها یک سال از قرار گرفتن در معرض ضربه سر را اندازه گیری کرده است، ازاین رو هنوز هیچ کس از اثرات طولانی مدت آن اطلاعی ندارد. در عین حال، نتایج، سوالات سختی را برای خانواده ها و تیم ها بوجود می آورد. آیا بازیکنان جوان تر باید در مجموع از هد زدن اجتناب کنند؟ چه مقدار هد زدن برای بزرگسالان زیاد است؟
تعدادی از لیگ های جوانان اکنون هد زدن را برای خردسالان زیر ۱۲ سال ممنوع کرده اند و این پژوهش به این تصمیمات، وزن علمی می بخشد. برای بازیکنان مسن تر، ممکنست به ایجاد تعادل بین مزایای فوتبال، مانند تناسب اندام، کار تیمی یا لذت ساده از بازی، در مقابل خطرات بالقوه برای سلامت مغز، منجر شود.
همانطور که یکی از نویسندگان مطالعه توضیح داد، تغییرات ظریف اما قابل اندازه گیری بودند. آنها سبب ناتوانی آشکار نشدند، اما نشان دادند که ضربه سر اثر خودرا بر مغز می گذارد. در طول سال ها یا دهه ها بازی، این اثر می تواند افزایش یابد.
خلاصه اینکه آنها ورزشکاران روزمره ای بودند که درست مانند میلیون ها نفر دیگر در سرتاسر دنیا تمرین و بازی می کردند.
گروه تحقیقاتی با استفاده از اسکن های پیشرفته مغز، مرزی را در اعماق جلوی مغز، درست پشت پیشانی، بررسی کردند. دانشمندان این را به عنوان یک نشانه هشدار دهنده از لطمه میکروسکوپی می دانند.
هد زدن در فوتبال ممکنست قسمتی از بازی باشد، اما تحقیقات بازهم به اثرات بلندمدتی که ممکنست از خود به جا بگذارند اشاره می کند.
بازیکنان همچنین یک آزمون حافظه ساده انجام دادند: آنها به یک لیست خرید کوتاه گوش دادند و تلاش کردند تا حد امکان موارد بیشتری را تکرار کنند. این نشان میدهد که ضربه سر ممکنست برای هر کسی که مرتبا فوتبال بازی می کند، نه فقط حرفه ای ها، خطراتی داشته باشد.
حتی بازیکنان آماتور فوتبال هم می توانند در اثر ضربه سر به توپ، گرفتار لطمه های جدی مغزی شوند.
این مورد برای والدین و مربیان چه معنایی دارد؟ این مطالعه تنها یک سال از قرار گرفتن در معرض ضربه سر را اندازه گیری کرده است، به این جهت هنوز هیچ کس از اثرات طولانی مدت آن اطلاعی ندارد.
هد زدن در فوتبال، حافظه را کم می کند
