خط رند ۹۱۲: پژوهشگران با همکاری چند پژوهشگر ایرانی روشی نوین برای چاپ سه بعدی زیستی بافت ماهیچه ابداع نموده اند و هدف استفاده از این فنآوری بهبود توسعه درمان های جدید برای بازسازی و بلوغ این بافت ها است.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از مهر، تا حالا چند فناوری میکروساخت برای مهندسی بافت های ماهیچه ای اسکلتی مانند به کار گرفته شده است. با وجود این، توسعه موفقیت آمیز عضله همچنان یک چالش مهم در حوزه مهندسی بافت است. مهندسی بافت عضلانی با هدف ترکیب سلول های پیش ساز ماهیچه ای، در یک ساختار سه بعدی سازمان یافته و با کمک عوامل بیولوژیکی به انجام می رسد که برای پشتیبانی از تمایز و بلوغ سلول ها به میوتوب ها و میوفیبرهای عملکردی حیاتی دارند. میوتوب ها گروههای استوانه ای سلول ها هستند که تارهای عضلانی را می سازند و می توان در لابراتوار آنها را از هم جدا کرد. میوفیبرها نیز سلول های ماهیچه ای هستند. در همین راستا تعدادی از محققان با همکاری محمد علی دارابی، علیرضا حسنی نجف آباد، رضا عباس قلی زاده، روح اله نصیری، از روش چاپ زیستی۳ بعدی برای ساخت بافت های عضلانی با بهره گیری از ماده ای به نام ژلاتین متاکریلویل (GelMA) با ترکیب میکروذرات آزادکننده یک فاکتور رشد مشابه انسولین به نام -۱ (IGF-1) و سلول های میوبلاست استفاده کردند. پژوهشگران در این پژوهش فرضیه ای ارائه کردند که طبق آن میوتوب های عملکردی و بالغ با بهره گیری از یک جوهر زیستی که می تواند IGF-1 را برای مهندسی ماهیچه آزمایشگاهی آزاد کند، به شکل کارآمدتری ساخته شوند. ریزذرات پلیمری با کمک میکروسیال سنتز شده، به جذب موفقیت آمیز IGF-1 و انتشار پایدار IGF-1ا در pH فیزیولوژیکی در حداقل ۲۱ روز منجر شدند. ترکیب ریزذرات آزاد کننده IGF-1 در جوهر زیستی GelMA به ارتقای میوبلاست ها و تمایز به میوتوب ها کمک می نماید. هدف استفاده از فناوری چاپ زیستی، بهبود توسعه درمان های جدید برای بازسازی و بلوغ بافت های عضلانی است.
منبع: rond912.ir
