به گزارش خط رند ۹۱۲، یکی از پژوهشگران «دانشگاه اُتاوا» مدعی شده که جهان ما فاقد ماده تاریک است و اصلا جایی را برای ماده تاریک ندارد.
به گزارش خط رند ۹۱۲ به نقل از ایسنا، مدل نظری کنونی برای ترکیب جهان اینست که جهان از ماده معمولی، انرژی تاریک و ماده تاریک ساخته شده اما پژوهش جدید «دانشگاه اُتاوا»(uOttawa) این نظریه را به چالش می کشد.
به نقل از فیز، پژوهش جدید دانشگاه اُتاوا نشان داده است که جهان در واقع، جایی را برای ماده تاریک ندارد.
در کیهان شناسی، ماده تاریک به همه چیزهایی اطلاق می شود که به نظر می آید با نور یا میدان الکترومغناطیسی تعامل ندارند یا تنها از راه نیروی گرانشی قابل توضیح دادن هستند. ما نمی توانیم ماده تاریک را ببینیم و نمی دانیم از چه چیزی ساخته شده است اما به ما کمک می نماید تا بفهمیم کهکشان ها، سیاره ها و ستاره ها چه رفتاری دارند.
«راجندرا گوپتا»(Rajendra Gupta) استاد فیزیک در دانشکده علوم دانشگاه اُتاوا، از ترکیب «ثابت جفت گرانشی» و نظریه «نور خسته»(Tired light) بهره برد تا به این نتیجه برسد.
این مدل، دو ایده را با هم ترکیب می کند.
۱. چگونگی کاهش نیروهای طبیعت در طول زمان کیهانی
۲. کاهش انرژی نور هنگام پیمودن یک مسافت طولانی
این پژوهش نشان داده است که مدل عرضه شده، با چندین رصد همچون نحوه گسترش کهکشان ها و چگونگی تکامل نور از جهان اولیه تا به امروز مطابقت دارد.
این کشف، درک غالب را در رابطه با جهان به چالش می کشد. درک غالب اینست که حدودا ۲۷ درصد جهان از ماده تاریک و کمتر از پنج درصد آن از ماده معمولی تشکیل شده است.
گوپتا توضیح داد: یافته های این پژوهش به همراه پژوهش پیشین ما در مورد سن جهان تأیید می کنند که جهان برای وجود داشتن، به ماده تاریک نیاز ندارد. در کیهان شناسی استاندارد گفته می شود که انبساط سریع جهان، ناشی از انرژی تاریک است اما جهان در واقع به علت تضعیف نیروهای طبیعت انبساط می یابد، نه به علت وجود انرژی تاریک.
گوپتا افزود: چندین مقاله وجود دارند که ماده تاریک را زیر سوال می برند اما تا جایی که می دانم، مقاله من نخستین موردی است که وجود کیهانی آنرا حذف می کند و در عین حال با مشاهدات کلیدی ما در رابطه با کیهان سازگار است.
این پژوهش با به چالش کشیدن احتیاج به ماده تاریک در جهان و عرضه شواهدی برای یک مدل کیهان شناسی جدید، روزنه های جدیدی را برای کاوش پیرامون خصوصیت های اساسی جهان باز می کند.
این پژوهش در «The Astrophysical Journal» به چاپ رسید.
منبع: خط رند ۹۱۲
